SwdqNi asLaa...!

Bir seyi, ya da Birisini Bekliyorum...

Bir rüzgar gibi gelip geçtin hayatımdan
Dinmedi içimde o acı hatıran

Hep çabuk bitiyor güzel olan ne varsa.. Zaman, durmasını istediğin anlarda hızla akıp giderken yoluna; geçmesini çok istediğinde duruyor adeta. Bu yüzden düşman oldum yokluğunda günlere, aylara..

Mutluluğun rüzgarı değip geçerken hissettirmeden, acının fırtınası dağıtırcasına esiyor ruhumda. Kalıcı olan onlar, acıtanlar zaten.. Bir de anılar... Sensizliğimde tek sığınağım, tek sarıldığım...
Artık onlar da gülümsetemiyorlar beni..

Gidişinden sonra ben birşeyleri unuttum. Gözyaşlarım değildi onlar. Doyasıya gülmeyi unuttum. Bir de aşkı haberim olmadan çaldırdım galiba güneşe, seni verdiğimden beri yokluğuna...

Öyle bir karanlık ki yıldızsız gece misali. Bütün yıldızların birer birer sönüyor ışığı.. Gün doğduğunda yağmurlar başlayacak yine.. Düşecek damlalar ruhuma, sırılsıklam ıslanacağım yalnızlıklarla..

Gözlerinin gözlerime değişi geliyor aklıma bazen, düşürüyorum gözlerimi.. Hissediyorum ki bütün bakışlarım anlamsız, bomboş.. Ellerinin sıcaklığını hatırlıyorum bazen, farkediyorum ki avuçlarım daha çok üşüyor o zamanlar ellerinin yoksunluğundan.

Ne vakit sana dair birşeyler hatırlasam, daha başedilemez hale geliyor yalnızlığım...

Ağladım boşluğuna dizlerim bağlanmış
Sensiz herşey boş, herşey yalanmış

Boşluğun, yalnızlığın ötesinde birşey hayatımda yarattığın anlamsızlık. Tıpkı bir hiçlik gibi. Bütün doğrularımla çelişiyor, ayırd edemiyorum hangisi yalan. Sensizlik mi, yoksa sensizliğe rağmen içimde direnen sevdan mı beni böylesine acıtan. Gözyaşlarım yokluğuna mı yoksa kendi yarımlığıma mı akıyor gözlerimden..

Yanımdayken farkında değilmişim sanırım seni bunca sevdiğimin... Düşünemezdim ki böyle biteceğimizi, aklıma bile gelmezdi hatta.. Sen benimle kalacaktın hep . Beraber bakacaktık dünyanın renklerine. Gidip te bakışlarımı da götürmeyecektin yanında. Dünyanın renklerini görmemeye mahkum etmeyecektin beni..

Benim adımlarım hala korkak ve sığ.. Basamıyorum yere sağlam, sapasağlam...

Ne fayda yaram dinmez
Günlerim geçmek bilmez
Anılarım silinmez yarim yarim..

Bunca yakınışımı duyuyor musun acaba? Martılar haber getiriyor mu sana? Bilsem geri geleceğini daha çok bağırır çağırırdım.. Her an, her saniye seslenirdim sana, sesimi yitirene kadar. Yitirdiğim hiç bir şeyin de önemi yok zaten. Seni kaybetmeyi kaldırabiliyorsa yüreğim, katlanamayacağı ne var ki?..

Her ne kadar sağlam durabildiğimi düşünsem, bir o kadar da güçsüz kalıyorum bazen. Hayatın hoyrat poyrazına yeniliyorum gitgide.. Bütün savaşlarım mağlubiyetle sonuçlanıyor. Ancak seninle olduğum gün galibiyetim olacak, hissediyorum..

Adeta kazımışım sevdanı içime, ne yapsam silemiyorum...

Sensiz yapamam buralarda duramam
Kolay değil inan, başkasıyla olamam..

Ne olurdu böyle gitmeseydin? Ya da beni de götürseydin giderken gittiğin uzaklara. Böyle çaresiz, böyle sensiz bırakmasaydın beni buralarda..

Öyle bir yerdesin ki bende, ne sevdanı çıkarıp atabiliyorum içimden, ne de başka bir şey koyabiliyorum yerine.

Her gün gelip geçtiğim yollarda bile izlerin var.. Duruyorlar öylece.. Herşey yerli yerinde, bir tek sen yoksun olman gereken yerde..

Yar söyle nasıl alışırım yokluğuna
Terkedip gidişin yıllardır aklımda
Ben seni unutmam, unutamam yanarım
Kırdığım olsan da hep seni anarım

Sen gittiğinde bir gece vaktiydi. Puslu gökyüzünde son yıldız da söndürmüştü ışığını.. Yağmur da yağıyordu üstelik.. Bense gözlerimi bulutlarla yarıştırdım, ta ki kuruyana kadar göz pınarlarım. O günden sonra güneşin doğması da umrumda olmadı zaten, hep geceydi.. Gökyüzü mavi değil, siyahtı artık. Baharın başlangıcında, kara kışlar çökmüştü ruhuma. O günden sonra bahar da gelmedi..

Karanlıktan korkan küçük bir kız çocuğu gibi kaldım öylece.. Ben durdum, herşey yıkıldı bir bir üzerime.. Geriye söylenmemişler, yaşanmamışlar ve yarım kalanlar kaldı sadece.. Güzel olan ne varsa senin ardından geldiler onlar da...

Bu yağmur, bu soğuk bu isyan.. Duymadı sesimi bağıra çağıra ağladığımda. Kimseler bilmedi gömüldüğümde sessiz hıçkırıklara.

Bu hasret yakıyor, bu ıssızlık üşütüyor ruhumu.. Hiç bir yokluk acıtamaz canımı bundan fazla..

Artık senli rüyalara uyuyup, açmak istemiyorum gözlerimi kabuslara..

Bu karanlıklar hala korkutuyor beni, ne olursun bırakma ellerimi..

Sensiz yapamam buralarda duramam
Kolay değil inan, başkasıyla olamam..

HERŞEYİ AFFET AMA
SAHTE İNSANI ASLA
SÖZLERDE YALAN ÇOKTUR AMA
GÖZLERDE ASLA
UNUTMADIĞIN SÜRECE
UNUTULDUĞUNU SANMA
İNSAN HERŞEYİ BIRAKIR AMA
SEVDİĞİNİ ASLA!..