asK yaLNızkeN aCı weRir...!

Aşk yalnızken acı verir.Tek başınaysan yürümeye çalıştıkca düşmektir.!
Bir tahteravalli Aşk sanki..Acıyı yaşayan olmalı yerde çünkü daha ağır yüreği bedende..Ama ben havada asılı kaldım acılıyken, ağırken öylece..Düşemiyorum bile..

Ben bir tek harfine ne düşler adamıştım,oysa şimdi cümleler boyudur uzaklığım sana...

Sen giderken gözlerine yüklediğim anlamlar boyudur yalnızlığım...
Boynumun büküklüğü sana değil,yitirdiğim ve asla geri alamayacağım heveslerimedir.Payıma düşürdüğün sadece hıçkırıklar dolusu gecelerdir.

Ama yine de asıl yanmışlığım;
seni çok geç tanıyan kalbimedir...
İşte yaşadıklarımı bulduğum andır satırlarda!

Gömeceğim bu gece ona dair acıları sabaha kadar okuyacağım tüm satırlara..

Söz! Söz! Söz!

Gece!!!
Siyah…
Özlem yüreğimde
Laciverdimi boyadım
Sen dolu
Pırıltılı renklere
Düşler yarattım
Gecenin siyah hayallerine...
Bu gece şimdiye kadar ki ömrümdeki ennnn Kara Gece!

Bu geceden sonra değil gündüzlerm, gecelerim bile aydınlık olacak Rabbiminde izniyle..Söz sana Hayat!
Yokluğun vurdu zayıflığımın ortasındayken ben,
Yediremedim gururuma...dudaklarda sus kaldım
Yağmurlar yağdırdım gittiğin şehre,
Sen olmayınca...gözlerde yaş kaldım

Ben bir köşede boğazımda düğümlerle kalmıştım..Kelimeler boğazıma takıldı..

Her ayrılık sonrası yaşanışlar sanırım bunlar..Kalanlar gidenler..Haksız sebeplerin ardına saklanıp da ama ben haklıydım diyenler,Haklı olupda haklı olduğu halde terkedilenler..Hep böyle kalıyor sanırım..

Sus...
Yaş..

Şifa yüreklere..Kızmayın bu gece son damlalarımı döküyorum artık ona!Bundan sonra acıyı ıslak değil kuru yaşamak var!

Yine yalnızca karanlıklarla hemdem olasım var..

Gün ışığında kapalı gözlerle; huzurlu uykulara uyuyasım, kabussuz uykularda nefes alasım, acısız gecelere uyanasım, bu pişmalığı gömesim, yakasım, kaybedesim var!

Yaş değil kan dökülüyor gözümden..Ama haksızım biliyorum..Çünkü emanet bir cana hıyanet ediyorum!Rabbim affeylesin, geçicek biliyorum..Üzülme sen ne olur..Sindire sindire yaşayayım acımı böylesi daha doğru olur..Sindire sindire tüketmezsem bu acıyı, bi gün aniden görürsem karşımda Onu yada ona dair birşeyi işte ozaman mutluysam bile herşey alt üst olur..Geçicek evet ge-çi-cek! Yok ötesi..! Ama sindire sindire tüketmek, O'na dair bir tek kırıntıyı bile içimde bırakmamak en iyisi..

Gitmeler en masum yürek sahibinden bile olsa haindir bilirim..

Bunu gidişimden sonra farkedeceğimi bilseydim gidermiydim?

Nasip...
neden giderler ki
illa birileri gidiyo ve geride kalan acısıyla başbaşa kalıyo...
hele ki geri dönülmez gidişler...

Saçma bir sebebim vardı evet! Ardımdan defalarca gitmez olaydım dediğim!

Ama kalanın acısından daha büyük acım! Pişmanlığım var birde yetmezmiş gibi!

Ama giderken birkere bile "Gitme!" demedi!
İyi bilin..Her gidiş giden için her gün yeni bir acıya kapı açıyor ve Terkedişler kalanı değil gideni vuruyor..!

Geri dönülmez gidişlerde, döndüğün gidişlerden daha çok yaralamıyor! Döndüğünde kalbi Taş kesilen bir sevdiğin oluyor! Yalvarıyorsun ne olur bir şans daha diye ama nafile..!

Gururu, seviyorsa bile yer gök kadar Aşkından büyük oluyor!
Belkide sadece benim yaşadıklarım bunlar..!Genelleme yaptıysam eğer acımın büyüklüğünden her terkedişi haksız kılmak içindir!

Hatalıyım, pişmanım! Bedelini ödemiş olduğumu sanıyorum ama bunu körolası acı dinlemiyor!

Aşk beraber yürümektir ve iki kişi yaşanırsa güzeldir.

Aşk yalnızken acı verir.Tek başınaysan yürümeye çalıştıkca düşmektir.!