kaç hoşçakalda kaybettik birbirimizi.kaç gözgöze gelmeyle sil baştan başladık yine herşeye.Evet gözgöze gelmemiz yetiodu hep.Biyerlerde karsılasmamızla yanımızdaki insanlar silinip gidiodu ve birbirimizin gözlerinde gecirioduk biz saniyeleri.Konusmya gerek yoktu ki.Ezberledigim bakıslarında anlıodum ben ne demek istedigini.Hic cabalamadan ifade edebiliodum nasıl da özledigimi..O bir bakısın ardında neler sakladıgımızı kimse cözemedi hic bi zaman.2 senede herseyiyle bütün olmustuk biz.Ayrı kaldıgımız zamanlarda bile, askın hesabını sordugumuz bos sokaklarda farklı zamanlarda kaydedilmis bakıslarımızla gözgöze gelirdik biz.Aynı sehrin sokaklarında yürüyüp aynı havayı solumamız bile yeterdi bazen.Ayrı ayrı mekanlardayken aynı yıldızda gözgöze gelirdik.ve bunu hissederdik.Ayrılık bize yakısmazdı ki sevgili.Sen ve ben ikilisine ayrılık hic uymazdı.Bazen gercek,hayallere meydan okuyup sürpriz sonlar cıkarıo iste insanların karsısına.Yasandık,bittik.ve silinip gittik biz.yakılan ağıtlar yavasca sessizlesti,askın cıglıkları dindi.cekilen acılar hafifledi ve zamanla zevklere bıraktı yerini.Senin icin zevklere,benim icinse cabalara dönüstü.Unutulan her anıyı birer birer tekrar aldım hafızama ve zamana inat yasattım onları ölmelerine izin veremezdim.Senin hıncını baskalarından aldım cogu zaman.Cektigim acı cok ta dinebilcekmiş gibi baskalarına acı cektirdim.sırf sana inat.senden gördüklerimi baskalarına yaparken cokta eglendim.eglendim ve nefret ettim kendimden.özledigim gözlerini aradım baska yüzlerde.ama gördüğüm derin cukurlardan baska bisey deildi.anlamsız,bos cukurlar.
bekledim.
bi gece,her seyin rüya olmasını diledim.uyanıcaktım ve sen biticektin.
bi türlü son veremedigim sevgim nefretimin altına gecicekti ve bi türlü beni ele gecirmesine izin veremedigim nefretim askı asıcaktı iste.Evet nefret ettim,ama senden deil sevgilim.ben seni sevmekten nefret ettim.seni unutamamaktan.bana seni hatırlatan her seyden nefret ettim.baktıgım her yerde seni görmekten..yürüdügüm sokaklardan senin de gectigini düsünmekten.gece yatagımda karanlıga gömüldügümde baktıgım her kör noktanın yüzüne,gülümsemene dönüsmesinden..seni sevmek güzeldi, sen beni sevdigin sürece.Beraber kurdugumuz hayaller toz olup dagıldı dört bi yana.Geriye yalnız bir ben kaldı.O tozların icinde kayboldum gittim.Yalandan masallar anlattım kendikendime.Bizim dünyamızı anlattım.İcinde sadece 'sen ve ben' olan dünyamızı.Prensi sen ve prensesi ben olan dünyamızı. sen o dünyayı yok ettin.Kurdugumuz hayalleri hic arkana bakmadan terk ettin.Simdi ben sensiz,dünyamız bizsiz kaldı.Masallar bitmedi.Kücük bi kız cocugu gibi kendimce sonlar ürettim onlara.Döktügüm gözyaslarıyla cicekler actı dünyamızın yesil bahcelerinde.Umut ciceklerim..ben umudumu hic yitirmedim.yine sacmasapan,yine ufacık ayrıntılardan bile ümit ettim dönmene dair bi isarettir diye.Ama sen dönmedin. artık masallarımız yok bebegim.Ne masallarımız,ne kurdugumuz hayaller,ne de dünyamız.Bizden geri kalan hic birsey yok artık.Ne sen,ne ben..Ne de anılar.Hepsinin yitip gitmesine izin verdim.Onları cekistirmekten yoruldum,birer birer terk ediyorlar gecmisimizi.Bizden kalan izlerde yavas yavas siliniyor zamandan.Kader bize en adi oyununu oynadı işte.
Kader bizsizliği sevdi...
Paz Ekim 18, 2009 9:27 pm