suStum...!

Sustum..
Siz sebebini biLmeseniz de oLur...

Konuştuğum zamanLarda da tanırdım ben sizi...

Oysa söyLeyeceqim ne çok şey vardı hayata dair..
Daha çok güLecektim, daha çok sevinecektim ve mutLuLuk oLacaktı qözyaşı sebebim ama sustum..
Sebebini sormayın, siz çok iyi biLirsiniz..

Sustum..
Kanayan yaraLarıma tuz bastım yani...
SızLadı tenim..
O kadar çok yandı ki canım..
Ama siz biLmezsiniz..
Sizin kanayan yaraLarınız oLmadı hiç, kanattıkLarınız oLdu hep..
Tuz bastıkLarınız deqiL, bastırdıkLarınız..
Bu yüzden yanmadı canınız sizin..
Can yakmaktan fırsat kaLmadı...

Evet sustum..
AcıLarımı anLatmamak için..
BiLmeyin ne denLi aqır yaraLarım, kaybettiqim kan ne denLi çok, GÖRMEYİN..!
Sustum konu$muyorum..
Zehirdir keLimeLerim duymayın!!
ÖyLe koLay deqiLdir beni dinLemek..
Can yakarım konu$ursam, kanatırım, kapatıLamaz yaraLar açarım..
Israr etmeyin....
Ben yine sizin için sustum..
AnLayamazsınız..

Nefret deqiL suskunLuqum..
Kin asLa deqiL..
Ben o kadar basit duyquLar besLemedim hiç!..
Sustum..
Size sustum, kendi içime kan kustum..
YoruLdum..

Gidiyorum..